ഒരു പിന്വിളിയാവാതെ...
ഇല മൂടും തൊടിയരികില്
ഇമ പോലും വെട്ടാതെ
മിഴിയാലെ പരിഭവമോതി
ഞാന് കാത്തതു കണ്ടില്ലേ?
ഇല്ലിമുളം കാട്ടിലിരുന്ന്
കാറ്റോതിയ കാര്യം ചൊല്ലാന്
കുയില് പാടിയ പാട്ടു പകര്ത്താന്
നീയെന്തേ പോരാഞ്ഞൂ?
നിറമാര്ന്നെന് പകല്ക്കിനാവില്
നിന് വദനം തെളിഞ്ഞുദിക്കെ
നിറവാര്ന്നെന് കണ്ണിണകള്
നീയെന്തേ കാണാഞ്ഞൂ?
ഒരു ചാറ്റല് മഴയിതളിന്
കൈയാലേ കൊടുത്തയച്ച
കടലാസു തോണിയതെല്ലാം
നിറയേയെന് സ്വപ്നങ്ങള്!
വെറുതേ ഞാന് മോഹിച്ചോ
നിന് ജീവിതത്താളില് നീ
ഒരു മയില്പ്പീലിയെനിക്കായ്
കരുതിയൊളിച്ചിടുമെന്ന്!
നീയെങ്ങോ നടന്നകന്നോ
ഒരു യാത്രാമൊഴിയോതാതെ
ഞാനില്ല പിന്വിളിയാവാന്
ഞാനെന്റെ കൂട്ടിലൊതുങ്ങാം...
Labels: കവിത